Ongemerkt gaan er jaren voorbij
Jaren waarin je het vanzelfsprekend is dat iets er is
Zo ook op de manege je kent veel van de paardjes
En die zijn er gewoon altijd ...
Tot je opeens een lege stal ziet
Waareen groepje meiden staan te sippen
En zelfs 1 in tranen uit barst
En wat doe je dan ..tuurlijk heb ik ze in mijn armen genomen en getroost
Een lege stal met bloemen en n hartje op het stro ......
En ondanks dat ik er nog nooit 1 meter op gereden heb
Is het toch een gemis zijn koppie nooit meer een aai of lekkrs te geven
En snap ik dat het voor zijn vaste berijders een klap moet zijn
Lieve Porthos rust zacht jongen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten