Vandaag in de Focus "Uit een onverwachtse hoek 25 mei ...
Ik heb het niet eerder uitgebreid geblogd want het op papier zetten valt niet mee
Mijn schoonmoeder is uitbehandeld en geveld door die vreselijke ziekte kanker
Die haar lijf ziek maakt en haar veel pijn heeft bezorgd
Een schim van zichzelf en de sterkte vrouw die ze is was verdwenen
Alhoewel als je rekent welke pijnen ze heeft doorstaan
Was die sterke vrouw op de achtergrond nog steeds in picture
Ze is vorige week van het ziekenhuis waar ze weg lag te kwijnen
Verhuisd naar een Hospice ...
En wat heeft ze het er fijn nu de pijn met zware stuff onder controlle is
Wat wordt ze heerlijk verwend met alle zorg aandacht en liefde
Zoals alleen al de vers geplukte bloemetjes in een klein vaasje
Wat stevast elke maaltijd op haar blad staat
De liefde van alle vrijwilligers jah je leest het goed
Veel hospice worden gerund en onderhouden door vrijwilligers
65 mensen die zich batenloos en belangeloos inzetten voor mensen in hun laatste levensfase
Die niets meer en niets minder willen dan hun laatste tijd zo comfortabel mogelijk te maken
En die zorg stopt niet bij mijn schoonmoeder nee ook het bezoek komt niets te kort
Om het uur komen ze vragen of we nog iets willen drinken
We kunnen tegen een kleine vergoeding lunch of diner mee blijven eten
Laten mijn schoonma en ons in onze waarde ..
Ik kan niets anders dan de grootste bewondering voor die mensen opbrengen
Want je weet hoe goed je zorg en toewijding ook je gasten overlijden hier ..
Echt zo'n verschil met vorige week dinsdag toen ik bijna GOD om hulp gevraagd heb
En zoals jullie weten geloof ik niet echt in de goede man
Maar ik had hem bijna gevraagd kom haar halen "NU" zoveel pijn en ongemak dat vrouwtje ..
En nu weten we niet wat we zien ze kan weer lachen ze eet drinkt kletst
En is vol van haar uitzicht de bomen ramen mogen open ze hoort het leven
Vogels vliegen voorbij een dikke zwarte kater bivakeert op het terrein
In haar kamertje zo charmant in een oude hoeve de mooie balken in zicht
De sfeer behouden maar van alle gemakken voorzien ..
Tuurlijk weten we waarom ze in het hospice ligt
Maar wetende dat ze zo geniet geeft een heleboel rust in mijn hoofd en hart
Want geloof me het verdriet van Lex zijn zussen en lex zijn verdriet gaat me door merg en been
En dan ligt er een kaartje in de brievenbus
Van een collega op de Dierenambulance die pas haar moeder verloren heeft
Die ook haar laaste tijd in een Hospice heeft gewoond
Woorden van begrip en steun van een stem die ik eigenlijk alleen via de telefoon ken
( 1 x life gezien en kort gesproken )
Dan is de wereld toch zo slecht nog niet als er mensen zijn zoals die in de Hospice
En collega's die de kracht van een kaartje sturen met wat woorden kennen ..
( Niet te vergeten mijn vriendin Cora en Nel
en mijn eigenste moedertje waar ik terecht kan als mijn verdriet te hoog oploopt )
