Ken je dat ..?
Dat je op de ene plek bent maar eigenlijk elders zou willen zijn
Mijn vriendin Cora waar ik vorige week was
Die met die schattige lieve bolletjes van Persenkittens
Stuurde me vanmorgen dat er 1 kitten plotseling overleden was
Onverklaarbaar waarom ..
Ik heb die frummels geknuft en in mijn handen gehad
Dus dan komt zulk nieuws dubbel aan
Ik moest gaan werken maar had liever naar Cora gereden
Balen dat werkverplichtingen dan voor mijn GUT feelings moet gaat
Gewerkt met Cora in mijn gedachten en het overleden pluizebolletje
Haar favoriet ... zou hoogstwaarschijnlijk blijven ...
Krijg ik later die middag een foto van haar
Van het dode kitten ...dacht ik ..
Maar wacht eens even dit is 1 van de andere kittens
Dus ik bel haar op met de vraag op mijn lippen die ik eigenlijk niet wil stellen
En mijn vraag hoefde niet eens gesteld te worden
Helemaal buiten haar zichzelf van verdriet ...
Van onmacht .. van verdriet ..mijn hele zijn deed er zeer van
En mijn maag keerde zich 6 x om bij het horen van zulk verdriet
Fokken ga er maar aan staan zonder je gevoel erin te leggen ...
Verdriet om twee van die heerlijke kleine kittenkinders
Omdat ik weet dat haar dochter naar haar op weg is
Besluit ik dat ik daar niets meer kan doen dan wat Mandy er al gaat doen
Dus ik ben gewoon na het werk naar huis gereden
En de hele middag al aant denken "Wat kan het zijn geweest ..
De dierenarts vermoed dat er een virus de schuldige is aan hun dood..
Zo'n iets waar je dus niets preventiefs tegen kunt doen
En ook niet iets kan geven of doen
Zodat het overgebleven ventje het niet krijgt ..
Tis Afwachten of kleine Joris het gaat redden ...
Met 4 weken waan je je aardig uit de gevarenzone..
Maar zo zie je maar het blijft een fragiel iets
Leven hangt soms aan een zijden draadje ....
Joris kom op he kleine pluizenman laat zien wat je kunt
Cora dikke knuffels ...
