Ik dacht Bikkel El gaat gewoon werken terwijl manlief bij komt in het ziekenhuis
Even de gedachten verzetten door aan de slag te zijn
Dus wekker gezet , alles thuis geregeld bullekids gedaan en op pad
Onderweg naar m,n werk ontstond er al n soort van Mist voor m,n ogen
Tranen die maar bleven stromen
Ik dacht Mooi die kunnen er maar uit zijn kan ik zo gewoon werken
Toen ik echter het kantoorpand binnenstapte zei m,n hele lijf "wat doe ik hier
En m,n collega kon me nog net opvangen want emotioneel storte ik ter plekke in
Met m,n manager overlegd dat het geen strak plan was nu te willen werken
Later ook de dochter van m,n cliënte gebeld en overlegd dat ik nu niet de betste persoon ben
Om voor haar mama te zorgen .
Wat zeer doet die zorg even uit handen te moeten geven
Maar m,n aandacht gaat nu echt alleen nog maar uit naar m,n man en mezelf
Ik moet nu wel die tijd pakken om hem en mezelf door de eerste weken heen te helpen
Hele dagen huilend en overstuur aan t werk zijn is nu echt niet de Oplossing
Die struisvogel politiek gaat niet op helaas !
