Kreeg een zorgwekkend berichtje op mijn werk
Dat het slecht gaat met mijn tante die nog steeds de strijd tegen Kanker aan gaat
Zo slecht dat ze nu bed gekluisterd is
Iets wat ze geroepen heeft niet te willen
Maar ik denk dat je grenzen blijft verleggen
T leven moeilijk los kunt laten
Vooral als je zoals mijn lieve Tante altijd eerst aan een ander denkt
Ze is bezorgd om mijn Oom die ze niet alleen wil achterlaten
En wil voor ons allemaal nog wel blijven leven
Maar haar kaarsje is echt aan het doven
Ze is een schim van zichzelf eet en drinkt nauwelijks
De ziekte wint meer en meer terrein of we het nou willen of niet
Medicijnen pijnstillers chemo's ..... het helpt niet meer ,,,,,
"Wat kunnen we dan nog wel voor haar doen ?
Haar laten weten dat we altijd van haar zullen houden en dat ze mag gaan ..
Dat wij de zorg voor haar "Bulle"( koosnaam voor mijn oom ) van haar over zullen nemen
Als je ziel nog het leven vastklampt maar je lijf het tegenovergestelde aan het doen is
Dan is het vechten tegen de bierkaaien ... een verloren strijd
Het idee dat mijn tante er niet meer zal zijn doet nu al zeer
Maar haar zo te zien aftakelen doet nog meer zeer
Tante El ik hou van u nu straks en altijd ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten